قسمت هجدهم: نگاهی به مواد سفیدکننده پشم، انواع پشم و موارد استفاده آن

همانگونه که در مطلب قبل ذکر شد، هیپوکلریت ها برای سفید کردن پشم مناسب نیستند و اثر نامطلوبی بر روی پشم دارند. برای سفید کردن پشم از مواد احیا کننده مانند اسید سولفورو و بیسولفیت و هیدروسولفیت استفاده می شود، همچنین از اکسیدان ها، آب اکسیژنه، پربرات و پرمنگنات پتاسیم استفاده می شود. 

پشم را می توان با توجه به ظرافت، طول و قابلیت ریسندگی طبقه بندی نمود که به این نوع طبقه بندی (Grading) اطلاق می شود. با این حال پشم در انواع ذیل طبقه بندی می گردد.
1- پشم درجه یک (پشم مرینوس): مولد این پشم گوسفند مرینوس است که نژاد آن از اسپانیا سرچشمه گرفته و به خاطر کیفیت و خصوصیات برجسته مورد توجه می باشد. در دوران قرون وسطی، صدور نژاد مرینوس از اسپانیا به دیگر کشورها صورت گرفت. الیاف مرینوس کوتاه و حدود 1 تا 5 اینچ  (mm125-25) و قطر آن حدود 16 تا 24 میکرون است. این الیاف دارای استحکام، ظرافت و الاستیسیته و ویژگی های کاربردی خوبی دارند. الیاف مرینوس بیشترین جعد را بین تمام الیاف پشم داشته و نیز بالاترین تعداد فلس را در واحد طول دارند (118 فلس در هر میلیمتر). حرارت بخشی و کیفیت ریسندگی مرینوس باعث شده تا در بهترین نوع پوشاک رسمی پشمی مورد استفاده قرار گیرد و خاصیت جعد (مجعد بودن طبیعی) مرینوس سبب می شود تا خاصیت شکسته شدن لیف پشم کم شده و خاصیت حجیم بودن و جهندگی خوبی پیدا کند. به هر اندازه لیف پشم ظریف تر باشد به همان میزان جعد آن بیشتر است.

نویسنده: آقای فلاح تفتی عضو دپارتمان امور گمرکی
2- پشم درجه 2: پشم درجه 2، از طبقات گوسفندان در انگلستان، استکاتلند، ایرلند و ولز تهیه می شود این نژاد از گوسفندان در بسیاری از نقاط جهان نگهداری شده و مانند مرینوس در محل پرورش و رشد محدودیت ندارند. طول الیاف آنها 2 تا 8 اینچ (200- 50 میلیمتر) و قطر آنها حدود 29 تا 42 میکرون می باشد، تعداد فلس های آن در هر اینچ بسیار زیاد بوده و دارای تجعد، استحکام، طرافت، الاستیسیته و کارایی خوبی می باشد.