خاطرات من 4

در دایره قضایی ممکن است نقش یک نفر با توجه به وظایف اصلی دایره ، کلیدی باشد . کسی که مراحل تشکیل پرونده را خوب می داند ، توان و استعداد بازجویی غیر کلیشه ای دارد ، اقداماتش را بر قانون و مقررات حاکم ، استوار می کند و با استدلال و استناد و ادبیاتی متین با مرجع قضایی مکاتبه می کند و در نبودن مسئول ، امور جاری را خوب به پیش می برد البته درخور حمایت و تقدیر است اما مشکل اینجاست که هر کس فکر می کند که قوام مجموعه بستگی به او دارد و چون از بالا به جمع نگاه می کند ، در ارزیابی نقش ها دچار مشکل می شود .

بد نیست که مسئول هر اداره ، از قبل ملاک های(( خوب )) بودن را از نظر خود توضیح دهد و حد اقل استانداردهایی برای توزیع مزایا و امتیازات تعیین کند تا برخی با مظلوم انگاری خود ، اسباب تنش در روابط و فرسایش توان و روان افراد همکار را فراهم نکنند .

البته مسئول دایره هم در تقسیم سهم قضایی توجیه خودش را داشت . مسئول حسابداری را هم مانند یک بازجو در سهم قضایی در برخی پرونده ها شریک می کرد تا او انگیزه کافی برای پیگیری وصول و واریز وجوه به حساب افراد داشته باشد و واقعا هم با سر دنبال کار می رفت و در کمترین زمان اسناد را در امور مالی گمرک ایران به جریان می انداخت و نتیجه می گرفت و برای سهیم کردن افراد دیگر هم سیاست و مصالحی را در نظر داشت . دیگران هم اگر چه در خفا از عملکرد مسئول اعلام نارضایتی می کردند اما در مقابل او خندان و طناز بودند و تازه واردان ساده را به حق طلبی و فریاد ،  تحریک و تشویق می کردند . البته بعضی هم راحت حرفشان را می زدند و نگران چیزی نبودند . خلاصه ، آدم احساس آرامش نمی کرد و هر آن احساس می کرد ، طعمه توطئه ای شده است . کم کم فهمیدم که آنچه مرا در هم ریخته ، کاملا طبیعی است و رفتار و منش کارمندان کم و بیش همین است و آن را به ((اخلاق اداری )) تعبیر کردم .

داشتن(( اخلاق اداری )) یعنی اینکه وقت را پر کنی ، با همه ظاهرا همراه باشی ، عقاید خود را پنهان نگهداری ، کار کم را زیاد جلوه دهی و از امور و کارهای شخصی خود ، باز نمانی ، مواظب باشی از سهمیه ها و مزایا بی بهره نمانی و در فیش حقوقی ات اشتباهی رخ نداده باشد و اضافه کاری ات سر جایش باشد اگر چه کار اصلی ات هم زائد و اضافه باشد . برای ارباب رجوع ، دلسوزی نکنی که مبادا متهم شوی و مواظب باشی از نام و نوشته و امضا ی تو دیگران بهره برداری نکنند .